Fundacja Oczami Brata - AKTYWNI NIEPEŁNOSPRAWNI W CZĘSTOCHOWIE

Pierwszy dzień maja to nie tylko Święto Pracy, ale i mój debiut w zupełnie samodzielnym przygotowaniu racuchów i to w 2. wersjach – tradycyjnej, pszenicznej i ze względu na mnie – bezglutenowej. Wszyscy się zajadali i wychwalali, więc zakładam, że było smacznie. Dzień później przygotowałem prostą, acz smakowitą, kolację – pastę z makreli, z dodatkiem jajka na twardo, ogórka konserwowego i cebuli. A kilka dni później, moja mama, rozpieściła nas domowymi, chrupiącymi rogalami.

Kwiecień rozpocząłem od obchodów Światowego Dnia Autyzmu, który miał miejsce 4 kwietnia. Wszyscy zapaliliśmy się na niebiesko… Na Placu Biegańskiego wystąpiło wiele muzycznych gwiazd, na czele z tą największą – mowa o wokaliście Mesajah.

Razem z moim współlokatorem – Krzysztofem– marzec rozpoczęliśmy ambitnie i od wysokich lotów, bo od warsztatów z filmem psychologicznym w roli głównej, poprowadzonych przez Elizę. Naprawdę warto obejrzeć dokument pt. „Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham”. Wciska w fotel i/lub wywołuje ciarki na plecach…

3 marca, w ramach bonu aktywizującego, wybrałem się razem z Izą do filharmonii, na występ Kabaretu Skeczów Męczących. Panowie zaprezentowali niezwykle zabawny program
z okazji 15-lecia istnienia formacji. Ujrzeliśmy – w zdecydowanej większości – premierowe skecze. Po zakończonym show nadeszło 5 minut dla fotoreporterów – i Izie (której dziękuję za transport, bezbalkonikową asystę i miłe towarzystwo) i mnie udało się załapać na pamiątkowe zdjęcie.

            Na początku miesiąca razem z Asystentką Katarzyną, odwiedziliśmy jedną z częstochowskich restauracji, w której serwowane są dania kuchni staropolskiej. Ciekawe i różnorodne tematy okrasiliśmy pysznym jedzeniem.

            7 lutego to była zdecydowanie najwyższa pora, by zabrać się za intensywne przygotowania do Tłustego Czwartku, który w tym roku przypadł na 8 lutego. Zakasałem rękawy, i od późnego popołudnia do późnego wieczoru, robiłem (1. raz w życiu, kolejny 1. raz…) domowe faworki. W pieczeniu i w tym, by faworki nie były gotowe na… Walentynki pomagała mi wspomniana, przed chwilą, Katarzyna.

Pomiędzy startem a metą jest półmetek, a my – w mieszkaniu wspomaganym – pomiędzy tym wszystkim mamy… ćwierćmetek. Z końcem grudnia minęła dokładnie ćwierć naszego pobytu. Grudzień i przełom roku to dobry czas na podsumowania, dlatego nie tylko dowiecie się, co wydarzyło się u nas w grudniu, ale i nieco podsumujemy nasze pierwsze 4 miesiące na Hłaski.

Początek listopada to zawsze, dla wszystkich, trudny okres – 1. listopada obchodzimy Wszystkich Świętych, a dzień później – mamy Zaduszki. Z jednej strony to smutny czas, bo nie ma już z nami naszych bliskich, ale z drugiej, pamięć o nich pozostaje wiecznie żywa.

Październik rozpoczęliśmy ponownymi zakupami, z Kubą, w Tesco przy Al. Pokoju. Tym razem pogoda nam dopisywała, a i przemieszczanie się szło nam (i to dosłownie szło) już zdecydowanie lepiej. Dwa dni później odwiedziła mnie mama i przyniosła pierniczki, które wszystkim smakowały, czego dowodem było to, że rozeszły się w mgnieniu oka. Jeszcze tego samego dnia (a bardziej wieczoru) pojechaliśmy, z jedną z asystentek – Kasią Guzikowską – na parapetówkowe zakupy. Po raz 1. w życiu uczestniczyłem w zakupach na DWA wózki. Po zakupach nie stałem przy kasie, z dwóch powodów:

1) dłuższe stanie w miejscu zdecydowanie nie służy moim nogom;

2) pozytyw jest taki, że nie musiałem – od razu – zaznać szoku cenowego. :-)